مهرآوران در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: کاری که ما انجام داده‌ایم از نوع طنزی است که هوشمندانه انجام شده و کمدی و لودگی نیست. ابزاری که در این صحنه‌ها می‌بینید به درخواست کارگردان حیات مجدد پیدا می‌کند. حیات دیگری که در مقوله‌ی طنز یک نگاه هوشمندانه به آن شده است.
او ادامه داد: آدم‌های این سریال به عنوان ابزار کار، زور نمی‌زنند کسی را بخندانند که این مساله خیلی مهم است؛ بنابراین تفاوت این کار با کارهای دیگر نشان می‌دهد که چقدر آنها کمدی هستند. کمدی مجال خندیدن است اما طنز مجال اندیشیدن برای خندیدن است؛ خنده‌ی فکر شده.
این بازیگر طنز افزود: ما هیچ اجباری نداریم که در طنز کسی را بخندانیم اما این الزام را داریم که هشدار دهیم؛ خودِ خندیدن هم هشدار است ولی در کمدی این نیاز وجود ندارد که هوشمندانه بخندیم.
مهرآوران در بخش دیگری از گفت‌وگویش به سنت شنیداری مردم ایران اشاره کرد و گفت: مردم ما هنوز عادت به دیدن نکرده‌اند به این دلیل که سنت شنیدن در میان آنها وجود دارد حتی هنوز تیراژ شنیدنی رادیو بیش از دیدن یا خواندن است. ما باید از تلویزیون این آموزش را بدهیم که مردم چگونه یک کار را ببینند چون ادبیات ما ادبیات شنیداری است

ا
و ادامه داد: رسانه‌های تصویری باید به مردم آموزش دهند که چگونه می‌توان دید از طرف دیگر هم ما باید کاری کنیم که گفتار کمتری در تصویرمان باشد و کاری که انجام می‌دهیم بیشتر تصویر و تجسم باشد.
او بار دیگر تاکید کرد: ما بلد نیستیم ببینیم چون ادبیات ما ادبیات شنیداری است و به همین دلیل هم هست که سریال‌های ما تنوع ندارند. وقتی رمان نداریم سینما و تلویزیون هم نداریم و در کنار آن تصویرسازی و تنوع هم نداریم.