دلم ميخواد راهي انساني و درست براي سربازهاي ايرانم پيدا كنم ، بي شَك غمگينم ميكند در روزگار كمي دور رفتن به سفارتخانه ها براي موردهاي شخصي و عقيده اي وچنان مشت گره كرده ولي حالا سكوت  ، نه اينكه ان رفتارها درست بود از نظر شخصي خودم ، نه ، اما پرسشم اين است حالا چه ، يك كشوري چون پاكستان كه مردمش را مقصر نميدانم اما تُندرو هايش را صد در صد قاتل ، ايا بايد خواهران و برادراني كه به سفارت خانه ها رفتن كه هنوز هم عقلم جواب درستي برايش پيدا نميكند ، اينبار عبور كنن و سكوت ؟

اگر اون زمان درست بوده الان براي سربازان درست نيست ؟ اگر غلط بوده ، حالا چه بايد كرد ؟ كاش بعد از نوشتن و غصه خوردن و دعا كردن كاري هم بتوانم انجام دهم ،

 با همه وجود آماده هستم در كنار همه مردم ايران دوست و انسان دوست و معرفت دوست هر كاري كه لازم است كه بتوان براي سربازانمان انجام شود را انجام دهم ، هر كاري ، بلند فكر كنيم تا شايد بشود .

منبع

پارسینه